????

வெயில் விட்டுச்சென்ற
நிழல் போல்
உன் ஞாபகங்கள்.

????

அவன் வருகிறான்.
அருகில் அமர்கிறான்.
நிற்கிறான்.
செல்கிறான்.
மீண்டும் வருகிறான்.

????

வெகுநாட்களாகிவிட்டது
ஓர் இரவும்
ஒரு தனிமையும்
சிறு சோகமும்
கூடவே உன் அதீத முத்தமும்.

பறவை கவிதைகள்

பெயர் தெரியாத
அப்பறவையின்
ஒவ்வொரு சிறகசைவிலும்
காற்று என்னை
கவ்விச்செல்கிறது.

----------------------------------

எதுவுமற்ற
வான்வெளியை
எதுவாகவோ
நிரப்புகிறது
ஒரு பறவை.

----------------------------------
எங்கோ பிரிந்த
தன் துணையைத் தேடி
என் சன்னலோரம்
சதா காத்துக்கொண்டிருக்கிறது
ஒரு பறவை.

?

விநோத கட்டிலின் கால்களுக்குள்
முடங்கிக் கிடக்கும்
தகப்பனின் மூப்பில்
கரைந்து கொண்டிருக்கிறது
என் குழந்தைப் பருவம்.

360deg view of Madurai temple

Please visit the link:

http://www.view360.in/virtualtour/madurai/

பிறை நிலா

மசூதி தெருவின் தேங்கிய மழைநீரில்
பிரதிபலிப்பது பிறை நிலாவென்றறிந்திராத
நாய் ஒன்று தன் காலை தூக்கியபடியே
மூத்திரம் பெய்து கொண்டிருந்தது.
பிறை நிலா
கு
----றை நிலா
ஆனது.

அலைகள்

கனவுகளின் சிதைந்த முகத்துடனேயே
நான் சுற்றித் திரிகிறேன்.
ஒவ்வொரு இரவுகளும் புதியதோர்
கனவுகளை சுமந்து செல்கின்றன.
ஒவ்வொரு பொழுதுகளும்
கனவுகளின் சிதைந்த முகத்தை
என் கண்ணாடி சன்னலில்
துப்பிச் செல்கின்றன.
இரவுகளின் கருப்பு வீதியில்
உன் காதல் மட்டுமே
விண்மீனாய் காட்சியளிக்கின்றன.
தனிமையில் நடக்கையில்
துணையாய் ஒளி தந்த விண்மீன்
கண்ணீரை அகற்ற
கரம் விரித்த விண்மீன்
வீதியின் நிறம் மாறுகையில்
கரைந்து போனதேன்.
என் சலன இரவுகளெல்லாம்
இன்று மௌனமானதேன்
கனவுகளை சுமந்த என் இரவுகள்
வெறுமையில் நகர்வதேன்.
உடலெங்கும் இரவுகளின் நிறம்
படர்கையில் எதிர் சுவற்றின் மீது
சர்ப்பமாய் நகர்ந்து செல்கிறது
மீண்டுமொரு கனவு .

?

இருள் பெருகிய
எனது அநேக
இரவுகளில்
மெதுவாய் என்னை
விழுங்கிக்கொண்டிருக்கிறது
தனிமையும்
உனது நினைவுகளும்.

தை...

இரும்பு முனையில்
ஈழத் தமிழர்கள்
கரும்பு முனையில்
இந்தியத் தமிழர்கள்.

பூ

(உரையாடல் கவிதைப் போட்டிக்கான இடுகை)


அழிந்துபோகாத பல வண்ணங்களைக்
கொண்டிருப்பவன் நான்.
மொட்டுகளாய் மொட்டவிழ்ந்ததுமாய்
பல பூக்களையும் சுமந்து
கொண்டிருப்பவன் நான்.
உயிருள்ள பூக்களுக்கிடையே
கண்காட்சியில் எனக்கும்
இடம் உண்டெனினும் சூட்டிக்கொள்ள
விரும்புவதில்லை எவரும்.
ஆசைக்கேனும் பறிக்க எண்ணமற்று
விலகிச்செல்கிறது விரல்கள்.
இசைந்து வரும் காற்றுக்கு
எவ்வளவு தலையசைத்தும்
மொட்டவிழ்க்கத்தெரியாத என்னிடம்
கலவி கொள்ள முயன்று
தோற்றுக்கொண்டே இருக்கிறது
ஒரு வண்டு.

Leave me not!!!

Lying idle on your lap
with a sporadically working brain
Tears rolling down my eyes
drenches your toes
Haunting memories in front of my eyes
makes my soul deprive

My Love, breaking you
never gives happiness
My Love, thinking you
never gives sorrows
My Love, leave me not
alone, alone, alone!!!

பேருந்து நிறுத்தம்

கனவுகள் நெருங்காத பல கனத்த
இரவுகளைச் சுமந்த மறைவுகளற்ற வீடுகளாய்
நடைபாதை குடும்பங்கள்.
அடுத்த வேளை உணவிற்கு
யாசித்து நிற்கும் பல் விழுந்த கிழவன்.
எதையோ பறிகொடுத்து சேருமிடம் தெரியாது
ஒவ்வொரு பேருந்தை வெறித்துப் பார்ப்பவன்.
எவனுடைய சுகத்திற்காய் தன்னை தொலைத்துவிட்டு
கருவில் பாரம் சுமப்பவள்.
கையில் தன் சோக சரிதையை சுமந்து
வேலை தேடும் பட்டதாரி.
நொடிப்பொழுதில் பணம் களவாட
சமயம் பார்க்கும் ஜேப்படிக்காரன்.
நோய் சுமந்து கவனிப்பாரற்று
உயிர் துடிக்கும் நாய்
என ஒரு பேருந்து நிறுத்தம்
பேருந்து நிறுத்தமாக மட்டும் இருப்பதில்லை.

சுமைதாங்கி

நாலாபுறமும் அடைப்பட்டிருந்த
காவித்துணிக்கு சிறுதுளை
வழியே காற்றூதி
உயிர் பரப்பிக்கொண்டிருந்தாள்
ஒரு மூதாட்டி
தன் தலையின் பாரம் சுமந்திட.

நட்பு...

குறைந்த ஒளியில்
நடக்கையில்
அதிக ஒளி கொண்டு
தொடரும் நிழல்.